احتمالا وقتی به دوستانتان بگویید که قصد خرید لپ‌تاپی برای بازی دارید، با نظرهای کارشناسانه آن‌ها مواجه می‌شوید. برخی به شما می‌گویند که قید لپ‌تاپ گیمینگ را بزنید و به‌جای آن، کنسول بازی بخرید؛ برخی دیگر هم که خود را «پی‌سی گیمر» می‌دانند، فهرست بلندبالایی از معایب لپ‌تاپ‌های گیمینگ پیش روی‌تان قرار می‌دهند و خرید یک کیس گیمینگ را گزینه صحیح می‌دانند.

درنهایت، حرف هیچ‌کدام از آن‌ها مهم نیست؛ چراکه شما تصمیمتان را گرفته‌اید و دلایل خاص خودتان را هم برای خرید لپ‌تاپ گیمینگ دارید. سؤال مهم این است که چقدر می‌خواهید هزینه کنید؟ لپ‌تاپ‌های مخصوص بازی را می‌توانیم گران‌ترین رسته از لپ‌تاپ‌ها بنامیم. اگر قیمت لپ‌تاپ‌های موجود در بازار ایران را بررسی کنید، متوجه می‌شوید که برخی از لپ‌تاپ‌های گیمینگ قیمتی مشابه به خودروهای تولید داخل دارند!

برای یک «پی‌سی گیمر»، شخصی که کامپیوتر را برای بازی انتخاب کرده، فقط یک‌چیز مهم است: کارت گرافیک! درنهایت، این کارت گرافیک است که مشخص می‌کند چه بازی‌هایی را با چه کیفیتی می‌توانید اجرا کنید؛ بنابراین هنگام خرید لپ‌تاپ گیمینگ باید پیش از هر چیز به کارت گرافیک دستگاه توجه کنید. به هیچ‌وجه به سراغ لپ‌تاپ‌هایی که کارت گرافیک جدا ندارند و از پردازنده‌های گرافیکی یکپارچه با CPU استفاده می‌کنند نروید؛ چراکه در این صورت فقط می‌توانید بازی‌های قدیمی را در پایین‌ترین سطح تنظیمات گرافیکی اجرا کنید.

پس به‌عنوان یک قاعده کلی، بهترین لپ‌تاپ مخصوص بازی، مدلی است که توانمند‌ترین پردازنده‌ی گرافیکی را به‌همراه داشته باشد. در مراحل بعدی به سراغ کیفیت بهتر نمایشگر، رم بیشتر و پردازنده مرکزی قدرتمندتر بروید.

موضوع مهمی که باید در مورد لپ‌تاپ‌های مخصوص بازی، به‌خصوص مدل‌های قدرتمند و گران‌قیمت بدانید این است که این مدل‌ها برای جایگزینی کامپیوترهای رومیزی طراحی شده‌اند و به اصطلاح به آن‌ها Desktop Replacement می‌گویند. این لپ‌تاپ‌ها سنگین هستند و باتری آن‌ها هم شارژدهی ضعیفی دارند. به احتمال زیاد مجبور می‌شوید که همیشه از آداپتور برق آن‌ها استفاده کنید؛ پس خیلی روی «قابل‌حمل» بودن آن‌ها حساب نکنید.

مشخصه‌های اصلی لپ‌تاپ‌های مخصوص بازی

• بهره‌مندی از پردازنده‌های توانمند
• تجهیز به توانمند‌ترین پردازنده‌های گرافیکی
• استفاده از حافظه SSD در کنار حافظه حجیم HDD 
• نمایشگر با رزولوشن و نرخ‌ تازه‌سازی بالا اما نه باکیفیت در نمایش دقیق رنگ‌ها
• طراحی ضمخت (به دلیل تعبیه‌ی سیستم‌های خنک‌کننده‌ی قوی)
• زبان طراحی خاص و فضایی با نورپردازی‌های RGB
• عمر باتری بسیار اندک 
• وزن زیاد و قابلیت حمل پایین

لپ‌تاپ‌های مخصوص بازی به دلیل بهره‌مندی از CPU و GPU توانمند، برای اموری مانند کاربری‌های سنگین ویرایش ویدیو و انجام محاسبات مهندسی نیز گزینه‌ی مناسبی به‌شمار می‌روند. اما ایده‌آل نیستند و اگر بازی بخشی از کاربری‌تان به شمار نمی‌رود، گزینه‌های بهتری با توان پردازشی بالا وجود دارد که می‌توانید در بخش راهنمای خرید لپ‌تاپ زومیت مشاهده کنید.

در ادامه می‌خواهیم در قالب یک راهنمای خرید لپ‌تاپ گیمینگ و در بازه‌های قیمتی مختلف، بهترین مدل‌های موجود در بازار ایران را معرفی کنیم. با زومیت همراه شوید.

---

بهترین لپ‌تاپ‌های گیمینگ پایین‌رده (تا ۱۰ میلیون تومان)

شاید برایتان جالب باشد که بدانید در حال حاضر برای خرید یک لپ‌تاپ گیمینگ باید حداقل مبلغی حدود ۱۰ میلیون تومان کنار بگذارید. به‌علاوه، مدل‌های موجود در بازار ایران به چند برند محدود هستند و برندهای معروفی را مثل ریزر و الین‌ویر نمی‌توانید به‌راحتی پیدا کنید.

در بازه کمتر از ۱۰ میلیون تومان، اکثر لپ‌تاپ‌های گیمینگ از تراشه‌های گرافیکی یکپارچه بهره می‌برند که فقط می‌توانند بازی‌های قدیمی را با پایین‌ترین سطح تنظیمات گرافیکی اجرا کنند، ولی تعداد انگشت‌شماری هم وجود دارند که از پردازنده‌های گرافیکی مجزا استفاده می‌کنند.

لنوو آیدیاپد L340

سری لپ‌تاپ‌های آیدیاپد L340 لنوو، هم با پردازنده‌های AMD و هم با پردازنده‌های اینتل در بازار ایران عرضه می‌شود. در بین همه مدل‌ها، آن‌هایی که پردازنده‌ی گرافیک GeForce MX230 استفاده می‌کنند، بهترین انتخاب برای گیمرها هستند.

MX230 یکی از تراشه‌های رده پایین انویدیا محسوب می‌شود که می‌تواند بازی‌های ۲۰۱۹ را با تنظیمات گرافیکی پایین اجرا کند. برای نمونه، بازی فیفا ۲۰ با تنظیمات گرافیکی میانی و رزولوشن Full HD به‌راحتی و با نرخ ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه اجرا می‌شود. حتی بازی‌های سنگین‌تر هم مثل Borderlands 3 و Far Cry 5 با حداقل تنظیمات گرافیکی و رزولوشن HD قابل بازی هستند.

در نظر داشته باشید که برخی از مدل‌های آیدیاپد L340 از پردازنده‌های AMD با تراشه گرافیکی Vega 3 استفاده می‌کنند. این مدل‌ها مناسب بازی نیستند و توان پردازش گرافیکی اندکی دارند.

ایسر اسپایر A315-55

ایسر اسپایر A315 با تنوع سخت‌افزاری بالایی در بازار وجود دارد؛ ولی نمونه‌هایی که پسوند ۵۵ را یدک می‌کشند؛ از پردازنده‌ی گرافیکی GeForce MX230 بهره می‌برند. در مورد این پردازنده پیش‌تر توضیح دادیم ولی مورد جذاب A315، تجهیز مدل‌هایی حتی با قیمت کمتر از ۱۰ میلیون تومان به حافظه‌های SSD است؛ بنابراین به‌طور کلی و برای مصارف دیگر به جز بازی هم، لپ‌تاپ‌های بسیار خوبی محسوب می‌شوند.

در نظر داشته باشید که اگر بودجه را کمی از ۱۰ میلیون تومان بیشتر کنید، می‌توانید مدل‌هایی از اسپایر A315 را با پردازنده‌های نسل دهم Core i7 تهیه کنید که لپ‌تاپ‌هایی همه‌فن‌حریف و به‌صرفه هستند.

بهترین لپ‌تاپ‌های گیمینگ میان‌رده (از ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان)

بین بازه ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان، اوضاع بهتر می‌شود و می‌توانید لپ‌تاپ‌هایی بخرید که بازی‌های بیشتری را با تنظیمات گرافیکی بهتری اجرا کنند؛ البته واقعیت تلخ این است که حتی در این بازه قیمتی هم نمی‌توانید لپ‌تاپ گیمینگ فوق‌العاده‌ای تهیه کنید که همه بازی‌های روز را به‌راحتی اجرا کند.

‌

ایسوس M570

سری M570 ایسوس نه‌تنها یکی از بهترین لپ‌تاپ‌های گیمینگ در بازه ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان محسوب می‌شود، بلکه حتی برای بازه‌های گران‌تر هم همچنان انتخاب خوبی است. این لپ‌تاپ گیمینگ با سخت‌افزار مختلفی در بازار عرضه شده که مدل‌های گران‌قیمت آن از پردازنده‌های جدید و قدرتمند AMD Ryzen 7 بهره می‌برند.

نکته مهم در مورد ایسوس M570 این است که تقریبا همه مدل‌های آن به پردازنده‌ی گرافیکی GeForce GTX 1050 مجهز شده‌اند. با اینکه تقریبا سه سال از زمان عرضه این پردازنده می‌گذرد، ولی هنوز هم مشکلی در اجرای بازی‌های کامپیوتری ندارد. برای نمونه، حتی عناوین سنگینی مثل The Witcher 3 هم روان اجرا می‌شوند؛ البته به شرطی که نخواهید از حداکثر تنظیمات گرافیکی استفاده کنید.

تمامی مدل‌های ایسوس M570 از نمایشگری مات با رزولوشن Full HD بهره می‌برد و در کنار هارددیسک، حافظه‌ی SSD نیز دارند. به‌علاوه حداقل به ۸ گیگابایت رم مجهز شده‌اند؛ بنابراین حتی اگر از بازی کردن خسته شوید، می‌توانید روی این دستگاه‌ها برای انجام هر نوع کاربری حساب کنید.

در نظر داشته باشید که ایسوس M570 با وجود نمایشگر ۱۵ اینچی، فقط ۱٫۹ کیلوگرم وزن دارد و جزو لپ‌تاپ‌های گیمینگ ۱۵ اینچی سبک محسوب می‌شود.

ایسوس ویووبوک S14

اگر برای خرید لپ‌تاپ گیمینگ در این بازه‌ی قیمتی، فاکتور «قابل‌حمل بودن» برایتان اهمیت بیشتری نسبت به «قدرت اجرای بازی‌های کامپیوتری» دارد، می‌توانید از خرید مدل M570 صرف‌نظر کنید و به سراغ ویووبوک S14 بروید.

ویووبوک S14 در مقایسه با M570 بدنه‌ای به‌مراتب باریک‌تر، سبک‌تر و کوچک‌تر دارد. به‌علاوه هارددیسک از مشخصات آن‌ها حذف شده و فضای ذخیره‌سازی اطلاعات به‌طور کامل از نوعSSD است؛ بدین ترتیب می‌توانید از سرعت بسیار بالاتر این نوع از حافظه‌های لذت ببرید.

اما این زبان طراحی باعث شده است که ایسوس پردازنده‌ی گرافیکی کم‌مصرف‌تر و درنتیجه ضعیف‌تری را برای S14 انتخاب کند. بدنه‌ی باریک و سیستم خنک‌کننده‌ی کوچک و کم‌توان S14 به ایسوس اجازه نداده است تا از GeForce GTX 1050 بهره ببرد و به نمونه‌ی ضعیف‌تر GeForce MX250 مجهز شده است.

GeForce MX250 از نظر قدرت پردازش گرافیکی قابل‌مقایسه با GTX 1050 نیست، ولی اگر بازی‌های منتخب شما به موارد سبکی مثل سری فیفا یا بازی‌های ESport محدود می‌شود، مشکلی از بابت قدرت پردازش گرافیکی نخواهید داشت.

بهترین لپ‌تاپ‌های گیمینگ رده‌بالا (از ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومان)

پردازنده‌های پرچم‌دار، رم زیاد، حافظه‌های SSD و پردازنده‌های گرافیکی قدرتمند فقط بخشی از مواردی است که با سرمایه‌گذاری روی لپ‌تاپ گیمینگ رده‌بالا به‌دست می‌آورید.

در این بازه قیمتی دیگر خبری از پردازنده‌های Core i5 و Core i3 نیست. به‌علاوه همه مدل‌ها حتما SSD دارند. با خرید لپ‌تاپ گیمینگ رده‌بالا در حقیقت دستگاهی می‌خرید که می‌تواند هر نوع محاسبه‌ای را به‌راحتی انجام دهد. به‌علاوه از همه مهم‌تر، ظاهر لپ‌تاپ‌های گیمینگ در این بازه قیمتی تغییر می‌کند و با طراحی‌های خاص و فضایی به‌همراه کیبورد با نور‌ پس‌زمینه‌ی رنگارنگ مواجه می‌شوید.

ایسر نیترو ۵

سری نیترو ۵ ایسر یکی از جذاب‌ترین لپ‌تاپ‌های گیمینگ بازار محسوب می‌شود. این لپ‌تاپ‌ها از نسل نهم پردازنده‌های Core i7 و پردازنده‌ی گرافیک GTX 1650 استفاده می‌کنند. البته اگر کمی بودجه را افزایش دهید و مبلغ بیشتری از ۲۰ میلیون تومان بپردازید، می‌توانید مدل‌هایی با پردازنده‌های توانمند AMD Ryzen و پردازنده‌ی گرافیک GTX 1660 Ti هم بیابید.

در هر صورت، حتی مدل پایه هم می‌تواند تقریبا تمامی بازی‌های موجود را با رزولوشن Full HD و تنظیمات گرافیکی بالا اجرا کند؛ البته در بازی‌های سنگین مثل Metro Exodus و Red Dead Redemption 2 نمی‌توانید نرخ ایده‌آل ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه را تجربه کنید و باید تنظیمات گرافیکی را کاهش دهید. در نظر داشته باشید برخی از بازی‌های سبک مثل فیفا ۲۰ را می‌توانید حتی با رزولوشن ۴K هم اجرا کنید.

همان‌طور که پیش‌تر گفتیم، توانایی‌های نیترو ۵ به اجرای بازی‌های کامپیوتری محدود نیست و می‌توانید برای هر نوع کاربری مثل تدوین ویدئو، برنامه‌نویسی و دیگر محاسبات سنگین روی آن حساب کنید.

‌

ایسوس TUF گیمینگ FX505

درست مثل ROG، برند TUF هم مجموعه‌ای در شرکت ایسوس است که به‌صورت تخصصی روی ساخت محصولات مخصوص بازی فعالیت می‌کند. لپ‌تاپ‌های سری TUF FX505 هم از این قاعده مستثنا نیستند.

مثل نیترو ۵ ایسر، همه‌چیز در FX505 با درنظرگرفتن سلایق و نیازهای یک گیمر طراحی شده است. مدل پایه این سری، مشخصاتی کم‌وبیش مشابه ایسر نیترو ۵ دارد. البته اگر بودجه‌تان را بیشتر کنید، می‌توانید مدل‌هایی با ۳۲ گیگابایت رم و حتی پردازنده‌ی گرافیک سری GTX 2060 هم بیابید.

به هر حال مدل پایه از نظر قدرت پردازش بازی‌های کامپیوتری، شرایطی مشابه نیترو ۵ دارد. این لپ‌تاپ می‌تواند اکثر بازی‌های روز به‌جز چند مورد انگشت‌شمار را با دقت Full HD و حداکثر تنظیمات گرافیکی اجرا کند.

فقط در نظر داشته باشید که ایسوس برای مدل TUF FX505 از یک باتری سه سلولی با ظرفیت ۴۰ وات‌ساعت استفاده کرده است که نمی‌تواند توان مورد نیاز قطعات قدرتمند دستگاه را برای مدتزمان زیادی تامین کند؛ بنابراین باید همیشه شارژر لپ‌تاپ را همراه خود داشته باشید.

---

۴- بهترین لپ‌تاپ‌های گیمینگ پرچم‌دار (بیش از ۲۰ میلیون تومان)

برای افرادی که ذوب در کامپیوترهای مخصوص بازی هستند و به اصلاح خود را عضوی از PC Master Race می‌دانند، هیچ محدودیتی برای هزینه کردن وجود ندارد. این دسته از خورد و خوراک و لباس می‌گذرند، ولی همیشه باید بهترین سخت‌افزار گیمینگ را داشته باشند؛ بنابراین نمی‌توانیم این افراد را با محصولاتی که تا به اینجا معرفی کردیم راضی نگه داریم.

شاید برای افراد عادی هزینه کردن۳۰-۴۰ میلیون تومان برای یک کامپیوتر قابل‌حمل، غیرمعقول به‌نظر برسد، ولی به هر صورت باید بدانید که افرادی هستند که این کار را با کمال میل، آن هم برای تفریح انجام می‌دهند. به این افراد مدل‌های زیر را پیشنهاد می‌کنیم:

‌

ایسوس ROG Strix G531

هیچ فهرستی از بهترین محصولات مخصوص بازی بدون مدلی با پیشوند ROG کامل نخواهد بود. ایسوس، برند ROG را برای گیمرهایی ایجاد کرده است که صرفا به‌دنبال بهترین‌ها هستند و اهمیتی به برچسب قیمتی نمی‌دهند.

مدل‌های مختلف لپ‌تاپ‌های ROG Strix G531 به پردازنده‌های گرافیک سری ۲۰۶۰ و ۲۰۷۰ مجهز شده‌اند تا دیگر کوچک‌ترین نگرانی‌ای بابت نرخ فریم نداشته باشید. با سخت‌افزاری که این لپ‌تاپ‌ها پیش روی‌تان قرار می‌دهند، هر بازی کامپیوتری ساخته‌شده تا به امروز را می‌توانید با بهترین کیفیت ممکن بازی کنید.

البته همه‌ی قیمت ROG Strix G531 به خاطر پردازنده‌ی گرافیکی آن نیست؛ این لپ‌تاپ‌ها امکانات هیجان‌انگیز دیگری هم ارائه می‌دهند که برای نمونه می‌توانیم به نمایشگرهای ۱۴۴ هرتز، حافظه‌های SSD از نوع NVMe PCIe و سیستم خنک‌کننده هوشمند اشاره کنیم. از همه مهم‌تر، دورتادور دستگاه به نوارهای LED مزین شده است تا وقتی دستگاه را روشن می‌کنید، غرق در نور شوید.

در حال حاضر گران‌ترین مدل ROG Strix G531 در بازار ایران با قیمتی بیش از ۵۰ میلیون تومان عرضه می‌شود.

‌

اچ‌پی OMEN

«طالع نحس» یا OMEN یکی از نمادهای لپ‌تاپ‌های گیمینگ جهان محسوب می‌شود. حتی بدون توجه به مشخصات و امکانات دستگاه و فقط با دیدن ظاهر آن متوجه می‌شوید که با یک ابرکامپیوتر مخصوص بازی طرف هستید.

OMEN شاید به‌راحتی در بازار ایران پیدا نشود، ولی اگر واقعا قصد خرید یک لپ‌تاپ گیمینگ عالی دارید و حاضر هستید بهای آن را هم پرداخت کنید، حتما OMEN را جزو انتخاب‌های اصلی خود قرار دهید.

نمونه‌های مختلف OMEN معمولا از بهترین مدل‌های Core i7 و برترین پردازنده‌های گرافیکی انویدیااستفاده می‌کنند و امکانات جالبی مثل بلندگوهای ساخت شرکت Bang & Olufsen و نمایشگرهای خیره‌کننده با نرخ نوسازی ‍۱۲۰ هرتز را ارائه می‌دهند.

لپ‌تاپ‌های OMEN در مدل‌های مختلفی با نمایشگرهای ۱۵ و ۱۷ اینچی عرضه شده‌اند و قیمت مدل‌های پایه آن بیش از ۲۰ میلیون تومان است.

---

برای مطالعه اطلاعات فنی و قیمت روز همه لپ‌تاپ‌ها می‌توانید به بخش دیتابیس زومیت مراجعه کنید. به‌علاوه، در این بخش فضایی را برای تبادل نظر در مورد لپ‌تاپ‌ها فراهم کرده‌ایم تا بتوانید به‌راحتی نظرات و سوالات خود را مطرح کنید.

شاید تاکنون چنین تصوری از داستان فروخته‌شدن اینستاگرام به فیسبوک داشته‌اید. مارک زاکربرگ شبکه‌ی اجتماعی جدیدی با رشد چشمگیر کشف و یک‌میلیارد دلار برای خرید آن پیشنهاد می‌کند. پس از خرید، تیم اصلی را به فیسبوک می‌آورد و قول استقلال کامل به آن‌ها می‌دهد. اینستاگرام به‌کمک منابع عظیم فیسبوک رشد چندین‌برابری را تجربه می‌‌کند؛ اما استقلال بنیان‌گذاران آن کم‌کم از بین می‌رود و درنهایت، سیستروم و کریگر از شرکت جدا می‌شوند.

بینش جدیدی که فریر در کتابش درباره‌ی داستان اینستاگرام ایجاد می‌کند، این است که استقلال مدیریتی شبکه‌ی اجتماعی به‌نوعی از روزهای ابتدایی فعالیت درمعرض خطر قرار داشت. درواقع، تحت مدیریت قرارگرفتن فیسبوک دلیل اصلی از‌بین‌رفتن استقلال بنیان‌گذاران نبوده است و داستان ادعا می‌کند حداقل در روزهای ابتدایی، زاکربرگ تأکید زیادی بر مستقل‌بودن اینستاگرام می‌کرد.

اینستاگرام سازمان کوچکی بود که تنها با ۱۳ نفر اداره می‌شد و برای حفظ حیات، به منابع عظیم فیسبوک احتیاج داشت. با رشد سازمان، بازهم هویت آن تا مدت زیادی حفظ شد؛ روندی که در کمتر داستان خرید و ادغام سازمانی شاهدش هستیم. درنهایت با وجود حفظ استقلال، اینستاگرام روز‌به‌روز به بخشی از هویت داخلی فیسبوک تبدیل می‌شد.

در بخشی از داستان «بدون فیلتر»، به تغییرات شدید روند کاری در همان ابتدای پیوستن اینستاگرام به فیسبوک اشاره می‌شود. فریر می‌گوید کارمندان اینستاگرام به‌محض پیوستن به فیسبوک، وظیفه‌ی مدیریت رفتار کاربران را به فیسبوک واگذار کردند:

فیسبوک پیمان‌کاران خارجی با حقوق اندک داشت که به‌سرعت محتوای خلاف قوانین شبکه‌ی اجتماعی مانند محتوای تروریستی و آزار و اذیت و دزدی هویت را کشف و برای اعمال قانون ارسال می‌کردند. کارمندان فیسبوک دیگر نیازی نداشتند تا با محتوای آزاردهنده در شبکه‌ی اجتماعی خود روبه‌رو شوند. درواقع، بدترین کابوس آن‌ها رسما برون‌سپاری شد.

سال‌های بعد، وقتی محتوای آزاردهنده و قلدری به مشکل اصلی کاربران جوان اینستاگرام تبدیل شد، مدیران از فیسبوک خواستند تیم نظارت مجزایی تشکیل دهند. زاکربرگ با این پیشنهاد مخالفت کرد؛ چون مدت‌ها قبل چنین تیمی را در فیسبوک تشکیل داده بود و نمی‌خواست برنامه‌های آن را تکرار کنند. تیم اینستاگرام از تصمیم زاکربرگ عصبانی شد؛ اما به‌نوعی از مدت‌ها قبل تیم مذکور را در داخل سازمان خود ایجاد کرده بود.

البته توضیحات گفته‌شده به این معنا نیست که فیسبوک اقدامی در مسیر کاهش استقلال اینستاگرام انجام نداد. قبلا مقاله‌های متعددی درباره‌ی دلیل جدایی بنیان‌گذاران اینستاگرام از فیسبوک و از‌بین‌رفتن استقلال آن‌ها منتشر شده است. فریر در کتاب خود با مصاحبه‌های بیشتر با بنیان‌گذاران، جزئیات بیشتری دراختیار مخاطبان قرار می‌دهد. یکی از داستان‌های مهم و تأثیرگذار بنیان‌گذاران، مربوط به زمانی است که مدیر محصول سابق فیسبوک، کریس کاکس، به‌عنوان رئیس بنیان‌گذاران فیسبوک انتخاب شد و آن‌ها چند ماه بعد شرکت را ترک کردند. در بخشی از کتاب فریر، مصاحبه‌ای مرتبط با همین داستان به‌چشم می‌خورد:

سیستروم در جلسه‌‌ای با کاکس و با حضور کریگر که به‌تازگی از مرخصی زایمان بازگشته بود، به کاکس گفت بیا باهم شفاف باشیم. من به استقلال و منابع نیاز دارم. وقتی اتفاقی رخ می‌دهد، می‌دانم لزوما همه با تصمیم‌های من موافق نیستند؛ اما درنهایت به صداقت نیاز دارم. تنها با این شرایط، به کارم در اینجا ادامه می‌دهم.

چند ماه پس از گفت‌وگوی یادشده، سیستروم به کاکس گفت هیچ‌یک از درخواست‌هایش برآورده نشدند؛ به‌همین‌دلیل، او و کریگر شرکت را ترک کردند.

آیا استقلال اینستاگرام باید برای همیشه ادامه پیدا می‌کرد؟ آیا حفظ استقلال برای همیشه امکان‌پذیر بود؟ این سؤال‌ها در کل کتاب «بدون فیلتر» مطرح می‌شوند و بسیاری از طرفداران جداشدن اینستاگرام از فیسبوک هم آن را درک می‌کنند. افرادی که مخالف پیوستن اینستاگرام به شرکت بزرگ‌تر بودند، با خواندن چند فصل ابتدایی خود را داخل فیلمی ترسناک می‌بینند. گویی با نوجوانانی روبه‌رو هستید که می‌خواهند وارد خانه‌ای مخوف شوند و از واردنشدن آن‌ها خوشحال می‌شوید. البته درنهایت می‌دانید سرنوشت آن‌ها با واردشدن به این خانه گره خورده است.

نتیجه‌گیری درباره‌ی تقصیر فیسبوک و مدیران برای ازبین‌بردن استقلال اینستاگرام آن‌چنان راحت نیست. غول شبکه‌های اجتماعی در سال‌های ابتدایی اجازه داد اینستاگرام هویت ویژه‌ی خود را حفظ کند؛ هویتی که با ساخت و توسعه‌ی تدریجی و مقاومت دربرابر روش‌های رشد سریع شکل گرفته بود و تا سال‌ها در اینستاگرام جریان داشت. فیسبوک با حفظ هویت آن شبکه و بهره‌گیری از منابع عظیم بازاریابی خود، به رشدش کمک می‌کرد و درنهایت، عبور اینستاگرام از یک‌میلیارد کاربر رخ داد.

اینستاگرام درکنار فیسبوک، عملکرد مناسبی از خود نشان داد. این شبکه‌ی اجتماعی به شرکت نشان داد یک اپلیکیشن می‌تواند با مشاوره‌ی دقیق و تمرکز روی سادگی به‌موفقیت برسد. اینستاگرام به‌نوعی اپلیکیشنی جایگزین برای اپلیکیشن آبی مشهور بود و موفق شد سهم عمده‌ای از کاربران جوان امروزی را جذب کند؛ کاربرانی که فیسبوک قطعا بدون آن‌ها امروز دوام نمی‌آورد.

شاید فیسبوک و اپلیکیشن زیرمجموعه‌اش می‌توانستند سال‌ها به یادگیری از یکدیگر ادامه دهند. البته بحران انتخابات سال ۲۰۱۶ ایالات متحده و رسوایی‌های پس‌از‌آن، وضعیت را برای غول شبکه‌های اجتماعی ناگوار کرد؛ سالی که سیستروم و کریگر فیسبوک را ترک کردند و با رسوایی کمبریج آنالیتیکا و کشف دخالت روسیه در پلتفرم همراه بود. در همان سال، اولین‌بار زاکربرگ برای پاسخ‌گویی در کنگره‌ی ایالات متحده حاضر شد و بازرسی‌های عمیق‌تر روی شیوه‌ی کاری فیسبوک و نحوه‌ی مدیریت حریم خصوصی کاربران در آن در سرتاسر جهان شدت گرفت.

سال ۲۰۱۸، با بحران‌های متعددی برای فیسبوک همراه بود. در همان سال، زاکربرگ به مدیران دیگر گفت به مدیرعامل زمان جنگ تبدیل شده است. در زمان‌های آرامش، زاکربرگ گروهی از افسران ایدئال داشت که با استقلال کامل، فرمانروایی‌هایی همچون واتساپ و اینستاگرام را هدایت می‌کردند. شایان ذکر است در زمان جنگ، وفاداری به ارزش‌های اصلی شرکت ارزش بیشتری درمقایسه‌با هویت و استقلال منحصربه‌فرد بنیان‌گذاران پیدا کرد. ارزش بنیادی فیسبوک از سال‌ها پیش به ادامه‌ی حیات این شرکت انجامید و هنوزهم مفهومی بنیادی محسوب می‌شود.

شاید درس بزرگ در داستان فیسبوک و اینستاگرام، در داستان‌های بعدی و زمانی‌ مشهود باشد که شرکتی بزرگ به حفظ استقلال دارایی جدیدش متعهد می‌شود. نکته‌ی مهم این است که استقلال در چنین مواقعی عموما با اغراق تشریح می‌شود و استقلال نیز همیشه تاریخ انقضا دارد. در دنیای کسب‌وکار، شاید بتوانید سه تا پنج سال قول استقلال به شرکت زیرمجموعه بدهید؛ اما درنهایت دنیا تغییر خواهد کرد و متوجه می‌شوید همه‌ی قول‌ها، تا ابد پایدار نیستند.