چاپ ۳بعدی تجهیزات الکترونیکی انعطاف‌پذیر روی پوست انسان امکان‌پذیر می‌شود

تجهیزات الکترونیکی انعطاف پذیر

پژوهشگران “دانشگاه دوک”، روش جدیدی ارائه داده‌اند که می‌تواند به چاپ سه‌بعدی تجهیزات الکترونیکی انعطاف‌پذیر روی پوست انسان کمک کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از مدگجت، تجهیزات الکترونیکی انعطاف‌پذیر معمولا این قابلیت را دارند که بسیاری از مولفه‌های فیزیولوژیکی را بررسی و حتی اصلاح کنند. اگرچه در حال حاضر، تجهیزات بسیاری مانند باندهای الکترونیکی وجود دارند که می‌تواند روند بهبود زخم را بررسی و به درمان آن کمک کنند اما بهترین راه این است تا ابزاری ارائه شوند که با توجه به نیازهای هر بیمار طراحی شده‌اند.

ساخت تجهیزات الکترونیکی انعطاف‌پذیر، در حال حاضر به طی کردن فرآیند دشواری نیاز دارد که حمام‌های شیمیایی، مرحله محکم‌سازی و قرار گرفتن در معرض دمای بالا را شامل می‌شود. پژوهشگران “دانشگاه دوک”(Duke University)، روشی ارائه داده‌اند که با کمک آن می‌توان تجهیزات الکترونیکی انعطاف‌پذیر را با روش چاپ سه‌بعدی، مستقیما روی پوست، کاغذ، باند و ابزار انعطاف‌پذیر دیگر قرار داد. شاید قابلیت این روش، به پزشکان امکان دهد تا تجهیزات تشخیصی و درمانی را با روش چاپ سه‌بعدی مستقیما برای بیمار و یا در ابزار پزشکی به کار ببرند.

“آرون فرانکلین”(Aaron Franklin)، از پژوهشگران سرپرست این پروژه گفت: هنگامی که مردم درباره تجهیزات الکترونیکی می‌شنوند، انتظار دارند که یک نفر، مداری الکترونیکی را طراحی کند و آن را در یک چاپگر قرار دهد و پس از این مراحل، یک مدار الکترونیکی کاملا کاربردی را از چاپگر خارج کند. طی سال‌های اخیر، مقالات پژوهشی بسیاری در مورد تجهیزات الکترونیکی کاملا چاپی منتشر شده‌اند اما حقیقت این است که این فرآیند، مراحل گوناگونی دارد که شاید با درک عمومی سازگار نباشد.

این روش جدید، قابلیت‌هایی دارد که مدیون پیشرفت‌های جدید علمی هستند. یکی از این دستاوردها، جوهر رسانای نقره‌ای است که می‌تواند در دمای پایین چاپ شود و به پردازش اضافه نیازی ندارد. این جوهر، قابلیت رسانایی خود را حتی پس از چندین بار استفاده حفظ می‌کند.

دستاورد دیگری که می‌توان از آن نام برد، به کار بردن همین جوهر در نانولوله‌های کربنی برای ابداع ترانزیستورهای الکترونیکی است که مستقیما روی یک سطح قرار می‌گیرند و هیچ فرآیند دشواری را پشت سر نمی‌گذارند. جوهر رسانا و ترانزیستورهای جدید می‌توانند ترکیبات اصلی یک سیستم الکترونیکی را تشکیل دهند.